Mede doordat ik zelf grensrechter ben van ons vriendenteam, maakte het volgende nieuwsbericht indruk op me. Afgelopen weekend werd een grensrechter zo erg mishandeld dat hij in het ziekenhuis kunstmatig in slaap wordt gehouden. Het inspireerde Nico Dijkshoorn om vanmorgen in zijn gedicht op 3fm onderstaande tribute te maken.
Update: Mishandelde grensrechter overleden
Tribute
Nu is het moment, na dit weekend, om de grensrechter bij het voetbal te eren. Mannen die om half zes ‘s ochtends wakker worden, hun vrouw laten slapen, zachtjes koffie drinken in de keuken, hun tas inpakken, hun vlag nog één keer controleren en dan de heerlijke tocht naar het veld, waar zo vroeg nog mist op hangt. Het veld controleren, een oude vriend begroeten en dan het omkleden. Grensrechters nemen genoegen met zwarte kleding. Ze zijn blij met niets. Kinderlijk geluk als ze mogen zwaaien met hun vlag, ik mag heel graag kijken naar grensrechters op amateurvelden, dat hollen van hele lieve mannetjes met net iets teveel buik. Zo trots op hun nieuwe voetbalschoenen, de stralende ogen als ze terecht voor buitenspel vlaggen en na de wedstrijd niemand die even met ze praat. Grensrechters eten alleen in de hoek van de kantine een halfbevroren kroket. Fuck de gekken die dit weekend aanvielen op de man met het ondankbaarste vrijwilligerswerk van Nederland. Laat aanstaand weekend alles anders zijn, voetballers in Nederland: wacht op het laatste fluitsignaal en doe het, neem de grensrechter op de schouders.
In onderstaande video ook terug te luisteren (een minuut vanaf 02:48).
166 (+2) 
51 (+3) 
168 
301 
335 berichten